Dinsdag 21 september

Hoewel we het vandaag hard hebben geprobeerd is het niet gelukt om uit de verdwaalmodus te raken. We kwamen er pas achter in welk hotel we zaten toen we er al 30 km voorbij waren gereden. Omdat ook de autochtoon op zijn mower - dit keer zaten we echt in the middle nowhere - ons niet kon vertellen waar we heen moesten, zijn we zonder Annie een zoekactie naar ons motel gestart. Het knappe was dat we het nog hebben gevonden ook. De schrik was echter groot toen de Indiaase allochtoon achter de receptie ons in eerste instantie wist te vertellen dat wij geen reservation hadden. Gelukkig beschikken wij over een behoorlijke mate van vasthoudendheid en bleek hij uiteindelijk degene die in de war was en niet wij.

Nadat we ons zelf hadden geinstalleerd, op zoek gegaan naar een lunch. Daarbij liepen we geheel per ongeluk tegen een Dollar Tree aan en daar stonden (of liever gezegd, hingen) de medicijndoojes voor Moni in rijen van drie opgesteld. Hoera!

Helemaal zat van de kip, de burgers en de friet vond Ka via internet een Red Lobster op nog geen 3 kilometer bij het hotel vandaan. Daar zijn we, na ons bruiningsprogramma voor vandaag netjes te hebben afgewerkt, gretig naar toe gereden. We hebben er heerlijk gegeten (zie foto): met dank aan en heel veel knuffels voor mamma van de Laar! Bij het schrijven van dit blog zitten we nog steeds na te genieten!

We hebben op deze locatie (Mobile) nog geen vliegtuigen in de voor- of treinen in de achtertuin kunnen ontdekken. Wel zitten we met ons neus aan (bijna op) de snelweg. Nou ja, een mens kan niet alles hebben. Namaskaar!